مقدمه: بار اختلالات روانشناختی و بار مالی آن در دنیا و ایران افزایش یافته است. معمولاً این بیماران برای بهبود وضعیت سلامت روان خود نیازمند حمایت مالی هستند. گاهی سازمان های بیمه گر پایه در قراردادن خدمات مشاوره روانشناسی در بسته خدمات بیمه تردید دارند. مساعدت های سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت کافی نیست. روش بررسی: مطالعه توصیفی با محاسبات مالی است. با استفاده از داده های مرکز آمار ایران، اطلاعات جمعیتی تا، 1410 و با استفاده از داده های گزارش های پیمایش سلامت روان وزارت بهداشت در 1390 و 1400، رشد سالانه برای دهه 90 محاسبه شد. سپس با فرمول تنزیل، رشد شیوع اختلالات، شدت های مختلف اختلالات، تعداد مراجعه به مراکز مختلف، تعداد مراجعه ها تا 1410 برآورد شد. با فرض نرخ رشد تعرفه سالانه 20 درصد؛ سهم بیمه گر 30 درصد، 50 درصد، و 70 درصد؛ رشد سالانه 5 درصد و 10 درصد در تعداد مراجعه کنندگان بعد از ارائه پوشش بیمه، برآورد تکمیل شد. یافته ها: بار مالی سازمان های بیمه برای مشاوره روانشناختی سالانه از 708. 2 میلیون تومان (سهم بیمه 30 درصد در 1403، نرخ ثابت مراجعان) تا 23, 534 میلیون تومان (سهم بیمه 70 درصد، رشد سالانه 10 درصد مراجعان در 1410) برآورد شده است. نتیجه گیری: پوشش بیمه برای مشاوره روانشناسی هم ضروری و هم هزینه-اثربخش است. با تدوین بسته خدماتی مناسب می توان مشاوره روانشناسی را با توجه به شدت اختلال، محل ارائه خدمات، سهم های مختلف سازمان های بیمه گر پوشش داد. منطقی به نظر می رسد برخی از اختلالات، که مهم تلقی می شوند، تحت پوشش سازمان های بیمه گر پایه قرار گیرند و برای سایر موارد بیمه تکمیلی در کنار سایر خدمات حمایتی و رفاهی، مانند یارانه، ارائه شود.